In mijn werk met gezinnen in scheiding zie ik vaak dat het gezamenlijk vormgeven van het ouderschap moeizaam verloopt. Niet raar omdat er bij een scheiding vaak sprake is van boosheid en verdriet om de verbroken relatie en het in duigen gevallen toekomstbeeld. Het is lastig om in deze situatie, de andere ouder een positieve plek te geven in het leven van de kinderen.

Ondanks het voornemen het beste voor de kinderen te willen, reageren ouders veelal vanuit de gekwetste partnerrol. Dit kan het contact tussen ouders en kinderen moeilijk of zelfs onmogelijk maken.

Als kind van gescheiden ouders weet ik dat mijn ouders hun best hebben gedaan om mij en mijn zussen zo min mogelijk te belasten met de ballast van hun relatiebreuk. Omdat zaken niet uitgesproken waren, voelde ik altijd spanning als mijn ouders samen ergens waren, bijvoorbeeld op verjaardagen.

Nu, ruim 30 jaar later en met de kennis en ervaring die ik door werk en studie heb opgedaan, had ik voor mijn ouders gewenst dat ze mogelijkheid hadden gehad met iemand te praten over hun voor- en tegenspoed. Voor mij had dat opgeleverd dat ik van beide ouders evenveel had mogen houden. En dat is wat ik ieder kind, maar ook elke ouder toewens: een liefdevolle en evenwichtige band na een scheiding.

Ik woon met mijn man en twee dochters in Wergea. Mijn werkzaamheden doe ik in Leeuwarden en op diverse locaties in Friesland.